Home sweet Australia

Lieve allemaal,

Vertel ik jullie in mijn vorige blog nog dat ik jullie een beetje begin te missen, maar nog niet genoeg om naar huis te komen en dan besluit ik drie dagen later dat ik naar huis kom! Nah goed, niet omdat ik jullie heul erg mis, maar omdat het gewoon mooi is geweest. Over hoe ik op mijn beslissing gekomen ben later meer.

In Adelaide had ik hele gezellige roomies waar ik veel tijd mee heb doorgebracht, eindelijk, na de outback weer wat gezellige en Engels sprekende mensen. Naast de gezelligheid moest er ook naar werk gezocht worden, gezocht idd want vinden is een tweede…althans, ik vond genoeg, stuurde genoeg maar kreeg nergens respons op terug. Het is miss nog wel frustrerender solliciteren dan in NL en ik werd er niet heel veel positiever van. Toen kreeg ik een berichtje van Laura dat zij in Perth was en wanneer ik daar zou zijn…nou…een paar dagen later! Toen ik wist dat Laura in Perth zat, het daar stukken lekkerder weer was en ik in Adelaide toch geen werk kon vinden kon ik net zo goed mijn kansen in Perth gaan wagen. Dit is het ultieme backpackers gevoel/idée/levensstijl, gewoon ‘’even’’ naar Perth vliegen, waarom? Omdat het kan! Na een half jaar dus weer herenigt met Laura, wat ontzettend raar maar ook heel erg fijn was! Een gesprek dat meer inhoud dan ‘’wie ben jij, waar kom je vandaan, hoe lang ben je hier, wat zijn je volgende plannen, etc’’. Het leek alsof we elkaar gisteren nog hadden gezien in Cairns maar dat we in de stationwagen de oostkust deden leek weer wel erg lang geleden. Laura zat in een hostel in Cottesloe, een suburb van Perth. Hostel met uitzicht op zee…wat een heerlijkheid! Binnen twee minuten lag ik dan ook op het strand. Wat ik me dus ook bedacht ik dat de aantal keren dat ik op het strand gelegen heb in de afgelopen 8 maanden op een hand te tellen waren, nu, na mijn verblijf in Cottesloe, zijn ze niet meer op twee handen te tellen! =D

Als eerste uiteraard bijgekletst met Laura en onze zorgen omtrent het werk vinden. Toen we het daar over hadden, ik bedacht dat het hier winter wordt, (denkende aan de truien, mutsen, sjaals en handschoenen in de winkels, het kouder wordende weer, de heaters die op de kamers geplaatst werden, etc), dat het in Nederland zomer wordt, kans op invalbaantjes omdat mensen op vakantie gaan en dus interne vacatures ontvangen, bedacht ik me eigenlijk: wat doe ik hier nog!? Bij deze redenen kwam ook nog dat ik zo’n beetje alles gezien had wat ik wilde zien en gedaan had wat ik wilde doen, wat zou ik na het werken nog gaan doen? Het is bijna in heel Australie koud dus dan zou ik na het werken naar huis gaan…nah, nee…dan ga ik gewoon nu al! Ik heb deze beslissing eerst een nachtje laten zakken, aangezien ik diezelfde dag nog in gedachten had om in September naar huis te gaan was het nogal een omslag, eerst dus even goed overdenken. Volgende ochtend wist ik het zeker, het voelde goed, erg goed! Die dag nog even geduld moeten hebben tot iedereen in NL wakker was zodat ik ze het heugelijke en verassende nieuws kon vertellen. Ik had nog zoveel beltegoed over dat ik besloot ze te bellen. Iedereen reageerde ten eerste erg verbaast dat ik belde vanuit Australie en toen ik vroeg of ze eind mei tijd hadden werden meteen de agenda’s getrokken en dan viel het kwartje pas ‘’ohhh…kom je thuis!?!?’’. Haha, het was erg leuk om iedereen zijn reacties te horen en ook dat iedereen zo enthousiast was, ik werd er helemaal vrolijk van dat mensen zo blij zijn dat ik weer terug kom. En ik ben er ook nog steeds heel blij mee, heb geen moment getwijfeld en voel me er zo goed bij. :-D

Het enige ‘’enge’’ aan het besluit om naar huis te gaan en het feit dat ik hier al bijna acht maanden ben is dat in de gesprekken die ik voer met andere backpackers ik opeens degene ben die zo’n beetje heel Australie en Niew Zeeland gezien heeft en bijna naar huis ga…hellup….paar weken terug, voor mijn gevoel, was ik nog de verse Dutchie die net aangekomen was en nog alles moest zien en die aan het praten was met andere bacpackers die hun reis er al op hadden zitten en bijna richting huis gingen, nu ben ik er een van! But….nog steeds voelt het goed! ☺

Nah goed, aangezien ik BIJNA alles gedaan had wat ik wilde doen moest ik nog wel even het laatste puntje op de i zetten, een roadtrip langs de westkust! Aangezien Laura’s jobsearching ook niet al te best ging en ze ook de westkust wilde doen besloten om de roadtrip samen te gaan doen. Samen aan de oostkust gestart en samen geeindigd aan de westkust. Wij druk aan het plannen geslagen, campervans waren allemaal verhuurd, dan maar een gewone huurauto en slapen in hostels, Laura het zwemmen met de whale shark (Whale shark is een van de grootste, vriendelijkste, vissen van de zee. Het is gelukkig geen gevaarlijke haai, hij eet alleen vissen en plankton en dit kun je alleen aan de westkust rondom coral bay en Exmouth doen) geboekt, eerste hostels geboekt en een planning gemaakt waar we wanneer zouden slapen, etc. We hadden er helemaal zin in, onze laatste roadtrip werd een feit! Maar toen…na de eerste hostels geboekt te hebben en meer noordelijker kwamen zat alles volgeboekt!! We waren totaal verrast, hoe kan dat nu toch, alles vol! Blijkbaar was het easter weekend in de dagen dat we weg wilden…fijn, lekker dan, als backpacker doe je helemaal niet aan feestdagen, we hebben niet eens geld om paaseitjes te kopen, het besef van de dagen is er niet en het is alleen maar irritant omdat de supermarkten dan opeens dicht blijken te zijn en je dus uit eten moet, alhoewel dat niet echt een straf is, wel voor de portemonnee, maar het is wel een geldige redenen om ergens cheap uit eten te gaan! ;-) Toen moesten we dus alles weer gaan cancellen…wat was dat een anti climax!

Toen weer contact met Merel gezocht, meisje dat ook mee was met Australian bakpackers en die ik tussendoor nog twee keer ben tegen gekomen. We hadden al wat wilde plannen voor de weskust, maar zij kon pas 30 april in Perth zijn, dit betekende dat ik meer dan twee weken moest wachten totdat zij hier was, aangezien dat vrij lang was hadden Laura en ik dus in eerste instantie gepland om samen te gaan, nu dat niet meer doorging kon ik net zo goed wachten op Merel. Ik moest sowieso een paar weken doorkomen dus waarom dan niet in een fijn hostel met uitzicht op zee en waar ik binnen twee minuten op het strand lig! :-D Die twee weken waren niet veel boeiends, ik heb me twee weken heerlijk en gelukkig gevoeld, elke dag een wandeling, een uur return, naar de supermarkt, paar uurtjes op het strand, filmpje kijken en de dag eindigen met een sunset en een hot chocolate on the site, had niets te klagen! Nog wat leuke roomies gehad in die weken, twee belse meiden en Ellie, meisje dat ik via Merel heb leren kennen in Airlie Beach stond out of the blue in de de keuken van het hostel ‘’heeey Boukje’’. Haha, altijd leuk om tijdens het reizen zo weer mensen tegen te komen!

Met Laura, Ellie en de twee belsen meiden, erg leuke meiden, heb ontzettend gelachen met ze, en ook dat belse accentje, geweldig! Zijn we konigsdag gaan vieren in Perth. Ik had een ‘’feestje’’ ontdekt bij de Dutch club van Perth, aangezien ik de Dutch club van Melbourne al eens gezien had wist ik wel wat te verwachten, de andere meiden niet…. De Dutch club Is niet meer dan een soort oude omaatjes woonkamer, wel met bar, met oude klokken, oud hout, oude foto’s van NL, etc, een ruimte waar je bingo gaat spleen komt aardig overeen. Dan was ook nog eens de keuken dicht wat betekende dat we geen bitterballen en/of frikandellen konden bestellen, tweede tegenvaller! Al met al hebben we er wat van proberen te maken en met wat nummertjes van Guus Meeuwis en andere meezingers lukte dat aardig, echter na een uurtje bleven de andere mensen nog steeds stil staan met hun borrel in de hand en besloten we om maar weer te gaan….Volgend jaar met hetzelfde clubje een herkansing in NL!

Aangezien dit al weer een lang blog aan het worden is en ik eigenlijk ter afscheid ook nog een blog wil schrijven ga ik het voor nu hierbij laten. Ik zit inmiddels in Exmouth, onze eindbestemming van de westkust, we zouden hier eigenlijk pas rond de achtste zijn aangekomen maar vanwege het weer hebben we onze plannen gewijzigd, gelukkig hebben we, zoals we het nu ervaren, de juiste keuze gemaakt. Het is heerlijk om weer de vrijheid te hebben en ik geniet er ultiem van, nu alleen hopen dat het weer ons de laatste dagen nog wat mee gaat zitten! De westkust is supermooi, maar met slecht weer kun je helemaal niets en komt al het moois ook niet tot zijn recht, zonde van het geld als het weer slecht is en zou mooi zijn als ik met nog een klein kleurtje richting huis kom! Dus nu eerst maar eens richting het strand!

Voor nu een dikke kus vanuit Exmouth en tot snel! (een weekje of twee ;-))