New Zealand part II

Hallo lieve allemaal!

Vandaag is de dag dat ik terug vlieg naar mijn tweede thuisland: Australie! Vanavond vlieg ik richting Brisbane en ik ben er helemaal klaar voor! Nieuw Zeeland was geweldig, ontzettend mooi en een fantastische beleving die ik niet had willen missen, maar voor mij waren vier weken lang genoeg. Maar wie weet kom ik hier ooit nog terug, want dit prachtige land heeft zoveel te bieden!

Het gaat waarschijnlijk een ontzettend lang blog worden, aangezien ik nog veel met jullie te delen heb. Ik ga mijn best doen om het kort en krachtig te houden maar ik wil jullie ook heel graag meenemen in mijn belevingen en de waanzinige plaatsen die ik hier heb mogen zien. Het zal moeilijk worden aangezien de foto’s de mooie plekken al niet tot hun recht doen komen, de ervaring en beleving is hetgeen wat het afmaakt, maar toch zal ik mijn best doen! Mijn excuses voor mijn eventuele spelfouten, mijn laptop heeft een, automatische, Australische spellingscontrole en het is bijna niet te doen om het bij te werken omdat dat teveel tijd kost, maar ik probeer er op te letten dat het zo leesbaar mogelijk blijft!

Na het goede gevoel van de overwinning van de Tongariro crossing zijn we doorgereden naar Wanganui, hier hebben we grote inkopen gedaan omdat het volgens bronnen op het zuidereiland allemaal veel duurder zou zijn. Dus we hebben rijst, pasta, saus, aardappelen, etc ingeslagen zodat we de komende weken vooruit konden. Ik moet zeggen dat we het aardig geschat hebben en dat, als we niet 2/3 keer uit eten waren gegaan, precies uitgekomen waren!

Vanuit Wanganui zijn we de volgende dag doorgereden naar Wellington om daar die nacht de nachtferry te pakken. Het was $30,- goedkoper en we zouden een campingnacht besparen, dus waarom niet!? Nou…ik zal je vertellen waarom niet…het is een hel! Nahja, misschien lichtelijk overdreven, maar fijn is het niet! We moesten wakker blijven tot 01:30 dus we hebben de avond doorgebracht bij Fidell’s in Cuba street, een enorm gezellig tentje met lekker eten en lekkere hot chocolate, daarna zijn we naar een late film gegaan, 12 years a slave. Ik had al moeite met mijn ogen open te houden en daarna mocht ik nog richting de ferry rijden, in een grote stad en in het donker, geen goede combi als je moe bent! Maar al met al rond 02:30 veilig op de ferry aangekomen en daar nog 3 uurtjes kunnen slapen. Deze nachtelijke trip was al snel vergeten toen we verwelkomt werden door de opkomende zon terwijl we de bergen inreden. Ons eerste mooie moment, van de velen die nog gingen volgen, op het zuidereiland was daar! We zijn toen eerst maar een camping, die op het zuidereiland net zo mooi, misschien wel mooier, zijn als het noordereiland gaan opzoeken in Pelorus sounds en hebben gelukkig nog een paar uurtjes kunnen slapen. In de middag naar twee watervallen gewandeld, want ja, na de Tongariro crossing is er geen een wandeling te lang of te moeilijk dus ga je er maar voor. De watervallen vielen wat tegen maar de wandeling gaf mooie views en wat gezellige mensen om mee te kletsen.

Volgende dag richting Abel Tasman gereden om daar weer een wandeling langs de kust te doen. Nadat we gedropt zijn in Torrent bay zijn we in een paar uurtjes terug gelopen naar onze camping. We kwamen onderweg veel strandjes tegen waar je mocht kamperen, als we dat geweten hadden hadden we een tentje gehuurd want het was er prachtig mooi! Nadat we terug waren van de wandeling hebben we nog wat uurtjes gereden richting Tapawera. Waar we de volgende ochtend (illegaal) gebruik konden maken van het wifi netwerk en daardoor mijn eerste blog heb kunnen posten!

Vanuit Tapawera zijn we doorgereden naar Jack’s gasthof, dit was een cheap camping maar wel met een pizzaria! Aangezien het die dag echt vies weer was en het veel regende hebben we heel de avond binnen in de pizzaria gezeten onder het genot van, uiteraard, een pizza, kopje thee en wat dobbelspelletjes. Waar ik uitmuntend goed in bleek te zijn! :-D de volgende ochtend met veel moeite van de camping gekomen omdat, door de vele regen, het gras meer een modderpoel was geworden. Met de tip, die ik nog onthouden heb van het mulle zand op Fraser Island, hebben we de campervan van de camping af kunnen krijgen, zo leer je nog eens wat op reis! ;-) Het weer was er nog niet veel beter op geworden dus besloten we te stoppen bij de enige goudmijn, die nog te bezoeken is, in Nieuw Zeeland en een kleine zelf-doe-tour te doen. Hier in deze goudmijn heb ik de eerst glowworms mogen spotten! Al veel had ik erover gehoord, over de caves vol met glowwormen waar je een tour doorheen kon doen, en hier, in de donkere gangen van de goudmijn zaten ze ook! Glowworms zijn wormpjes die licht geven om zo insecten te vangen, het maakt dat het een heel speciaal gezicht is! Het waren er niet veel, maar de eerste waren gespot! Het weer was dramatisch die dag, regen, onweer, hagel, wind, wat was ik blij met mijn net aangeschafte regenjas! Ik moest zeggen dat het weer die dag eigenlijk wel goed van pas kwam want het maakte de weg die we reden en de plekken die we stopten alleen maar mooier! De dreigende wolken, de wilde zee, regenbogen en als je dan stopt bij de pancake rocks (de naam zegt het al, rotsen die eruitzien als gestapelde pannekoekjes) en de blowholes is dit weer eigenlijk ideaal want de blowholes (openingen in rotsen die het zeewater omhoog spuiten) werkten optimaal! Erg gaaf om te zien hoe dat werkt, dus wat dat betreft hadden we geluk met het weer!

Na zo’n dag met niet echt lekker weer hadden we behoefte aan wat huiselijke warmte, die huiselijke warmte vonden we in Hokitika. We konden met de van naast het hostel parkeren en gebruik maken van de hostelvoorzieningen, ideaal! Het was een erg knus en gezellig klein hostel met vers gebakken brood in de ochtend, de tuin van het hostel grenst aan het strand. Ze zouden daar een van de mooiste zonsondergangen hebben dus die hebben we maar even meegepikt, ook de glowworms die ze daar hadden zijn we even gaan bewonderen. Zo had ik een aantal glowworms in de goudmijn gezien, zo zag ik er duizenden, miss wel tienduizenden in Hokitika op de Bergen, het was prachtig!

De caves kon ik dus skippen, weer wat geld bespaart! En ik moet zeggen dat het geld besparen hard nodig is! Na deze trip, plus de trips die ik geboekt heb, hierover later meer, moet ik in Australie echt op zoek naar werk! Ik wil de west coast ook nog gaan bezoeken maar ben bang dat ik daar nog even geduld voor moet hebben, ik moet eerst wat geld verdienen wil ik weer verder kunnen, de banenjacht is dus weer geopend!

Vanuit Hokitika zijn we doorgereden naar de Franz Jozef en de Fox gletsjer. Bij de Franz joef gletsjer zijn we gestopt en er naartoe gewandeld, mooi om te zien maar de gletsjer was nog vrij ver weg. Toen doorgereden naar de fox gletsjer. Helaas is het plaatsje bij de Fox gletsjer zo klein dat er maar een camping voor ons beschikbaar was, een top 10 holiday park camping. Ik denk dat dit de top 10 van meest lelijkste camping’s ooit moet zijn geweest, want het was er verschrikkelijk! De camping bestond uit grind, asvalt en nog meer grind….het kan dus wel…lelijke camping’s in Nieuw Zeeland….gelukkig hadden we mooi uitzicht op de Bergen en hadden we een Nederlands stel ontmoet waar we de avond wel mee doorgekomen zijn.

Via bookme.com heb ik een ‘’cheap’’ 40 minuten vlucht over de gletsjers en landing op de sneeuw geboekt, was wat prijzig maar leek me ontzettend gaaf om te landen, dus vond het het wel waard. Volgende ochtend vroeg de wekker en daarna de telefoon uit om batterij te besparen voor alle mooie foto’s die ik zou gaan maken. Blijkbaar hadden we daardoor een telefoontje gemist dat de vlucht niet door zou gaan, mijn vlucht niet en die van marjon niet ,te weinig mensen..hmmzz..dat is balen! En hoe zit het nu met het geld, want dat hadden we al betaald. Gelukkig konden we dat terug krijgen. Uiteindelijk hebben we later op de ochtend alsnog een helikoptervlucht kunnen doen, wel een iets kortere, 10 minuten, maar hij was iig een stuk cheaper! Was erg gaaf zo’n helikoptervlucht en de moeite waard! De landing met mijn vlucht had sowieso niet door kunnen gaan omdat het te hard waaide zou de helicopter niet kunnen landen. Maar de 10 minuten vlucht was ook erg mooi en gaaf om te doen! Omdat we toch moesten wachten op de vlucht konden we net zo goed nog even wandelen, waarom niet, dus zijn we nog naar Lake Matheson gewandeld, het was een erg mooi lake met de weerspiegeling van de gletsjers, super gewoon!

Na de vlucht zijn we richting mt Cook gereden en ik kan jullie vertellen dat deze weg de mooiste weg, althans, de uitzichten ;-), is geweest die ik ooit gereden heb! Het was machtig mooi! Het eerste stuk reden we langs de kust met adembenemende views, koraalblauw water, uitgestrekte stranden, zonnetje erbij, we hebben heel wat stops gemaakt om van de uitzichten te genieten en we hebben alle tijd genomen want zoiets als dit zullen we niet snel meer tegen komen, genieten was het! Om de dag perfect af te sluiten, en de afgrijselijk camping van de nacht ervoor goed te maken, vonden we een fantastische doc site aan een meer. We stonden met de van naast het meer en strand met heel veel aangespoeld oud hout wat het alleen maar mooier maakte. Met het reisdagboek, een drankje en het zonnetje hebben we een paar uurtjes zitten genieten op het strand. In de nacht werden we nog getrakteerd op de mooiste sterrenhemel ooit, de melkweg had ik al regelmatig gezien, maar als je hier naar boven keek bestond de lucht alleen maar uit sterren, het was amazing!

Vanaf Bounty creek zijn we via Lake Wanaka naar MT Cook gereden. Lake wanaka was prachtig mooi en hebben we een kopje hot chocolate en een broodje gedaan, we hadden toch alle tijd om naar MT Cook te rijden. Op de camping in MT Cook, die een erg mooie view op MT Cook en andere mountains had hadden we helaas de pech de camping te moeten delen met een schoolkamp. De kinderen maakten ook gebruik van de algemene ruimtes dus dat was af en toe even tot 10 tellen of maar wat eerder een douche pakken om er even aan te ontkomen. De volgende dag heb ik de laatste (yes!) lange (3,5 uur) wandeling in Nieuw Zeeland gelopen, het eindpunt was MT Cook. Het was de wandeling zeker waard, MT Cook is de mooiste gletsjer die ik gezien heb en er lagen veel ijsschotsen in het meer onder aan de berg, erg gaaf! Vanaf MT Cook werd het een heel avontuur om naar onze volgende bestemming te komen, Marjon was de top navigeerder van deze trip maar helaas was het deze dag dat de navigeerkunsten het lieten afweten. Het heeft drie afslagen gekost om uiteindelijk de juiste afslag richting richting de 360 graden view bovenop een (geen idée welke) berg te rijden. De beklimming van de berg was nogal een beproeving met onze van…het was stijl en was voorzien van haarspeldbochten, maar ons vannetje heeft het gehaald, wat was ik trots!

Vanaf de voet van de berg zou het maar een klein stukje zijn naar een mooie en cheap camping, na een hele tijd rijden vonden we het wel erg lang duren…nog keer op de kaart kijkend bleek dat we niet richting lake Alexandria aan het rijden waren, dus zijn we maar omgedraaid om de goede weg te vinden, eindelijk vonden we de juiste afslag en hadden we ons gesetteld op de camping. Na een gesprekje met de buren dat ze lake mc Gregor toch wel erg mooi vonden keken Marjon en ik elkaar verbaast aan, lake mc gregor? Nee joh…dit is lake Alexandria! Maar nee hoor…de buren bleken gelijk te hebben, we waren alsnog verkeerd gereden! We hebben er hartelijk om kunnen lachen gelukkig en het bleek ook een cheap camping met een mooi view te zijn, dus alles was helemaal goed!

Vanaf Lake mc Gregor zijn we naar Unuku gereden, hier heb ik de lekkerste, en ook zeker de duurste, fudge ooit gegeten! Een klein speciaalzaakje verkocht de fudge en toen ik de chocolade, caramel en zeezout fudge mocht proeven was ik verkocht en heb ik me overgegeven tot het kopen van een klein stukje, was te lekker om te laten liggen. Om bij onze camping in Unuku te komen moesten we een hele, ik herhaal, hele steile berg op! Ik heb een paar minuten geen adem gehaald, voor mijn gevoel ;-), omdat ik bang was dat ons vannetje het niet ging redden, steil en grind op de weg is geen goede basis…het was zweten en heeft me een paar grijze haren gekost maar uiteindelijk stonden we op ons plekje! Die avond me nog wel wat zorgen gemaakt over de weg naar beneden de volgende ochtend…maar eens kijken waar onze andere gears ( s & l) voor stonden, want stond er overal aangegeven dat je 1, 2 of 3 moest gebruiken bij steile bergweggetjes, hadden wij die niet! Uiteindelijk bleken we ze toch wel te hebben….s (second gear) en de l (low gear)….lekkere research doen we voordat we de auto instappen, haha. De camping was voorzien van schaapjes, varkentjes en koetjes overal om je heen, best gezellig.

Vanuit Unuku zijn we richting Christchurch gereden waar Marjon schoonfamilie heeft wonen, onder het mom ‘’nu we er toch zijn’’ er maar even langs gegaan. Gerda, de tante in law, heeft ons rondgeleid in Christchurch. Christchurch is drie jaar geleden getroffen door een aardbeving en daar is nog veel van terug te zien in de stad. Het maakte aardig wat indruk, zeker omdat Gerda ons de ins en outs erover vertelde maakte dat het veel meer ging leven. De witte lege stoelen, die stonden voor het aantal slachtoffers die gevallen waren, voor ieder een stoel, erg confronterend, maar zeker ook heel erg mooi! We werden door Gerda en Peter uitgenodigd om daar een hapje mee te eten en uiteindelijk hebben we er ook nog mogen slapen, heerlijk!

Vanuit Christchurch zijn we naar Kaikoura gereden, op de dag dat ik precies een half jaar van huis was, 10 maart! Een half jaar al, ongelooflijk dat het al zo lang is, zo lang voelt het, voor mij, namelijk totaal niet! Toen ik van de week, eigenlijk al vanzelfsprekend, zei dat ik in mei nog niet terug zou komen tegen mams kreeg ik een verbaasde reactie…voor mij was het eigenlijk al vanzelfsprekend dat ik echt nog niet in mei alweer terug vlieg, waarom zou ik!? Moet ik op zoek naar werk en binnen twee weken is het alsof ik niet ben weg geweest…en dat terwijl ik nog 6 maanden in Australie mag verblijven, zou wel gek zijn! Dus bij deze, voor iedereen die nog in gedachten heeft dat ik in mei terug naar Nederland vlieg: ik blijf nog een paar maandjes langer! :-D Moet ik er wel bij vermelden dat ik dan vrij snel een job moet vinden, anders zal ik alsnog eerder naar huis moeten komen, sponsers zijn uiteraard meer dan welkom! ;-)

Maar Kaikoura…daar ging het gebeuren…mijn grote droom..zwemmen met dolfijnen!! Wilde dolfijnen nog wel, in de grote open zee snorkelen. Nog nooit gesnorkeld, al jaren en jaren niet meer echt in zee gezwommen, maar voor dolfijnen doe ik alles, dus ook dit! Het was vroeg…04:45 ging de wekker en moesten we onze buren, de zeehonden, gedag zeggen om de dolfijnen een paar uurtjes later hallo te zeggen, wat een zwaar leventje ;-). Het was een enorm gave ervaring, eng, maar ook erg gaaf! Het enge was het voor het eerst snorkelen in de zee, het fantastische was dat de dolfijnen overal waren, ze zwommen onder me door, langs me heen, jumpte uit het water naast me, het was amazing! In totaal ben ik vijf keer het water in geweest en het voelde steeds beter en het ging allemaal steeds makkelijker, zelfs zo makkelijk dat ik de vijfde keer vrij snel ver van de boot af was, al was ik nog wel tussen de andere snorkelaars, voor mijn gevoel was ik te ver van de boot…ok, terug snorkelen dan maar, dat ging tegen de golven in helaas niet zo snel en makkelijk als met de stroming mee en ik raakte klein beetje in paniek en kreeg het benauwd, het was dat ik wist dat ik bleef drijven in mijn wetsuit, maar toch voelt het niet fijn als je de controle verliest. Na drie pogingen om terug te zwemmen kon ik echt niet meer…dus heb ik mijn vuist in de lucht gestoken (teken dat er iets mis is), helaas zagen ze me niet, dus dat maakte dat ik me nog paniekeriger ging voelen, toen ben ik erbij gaan roepen, maar ook dat hoorde ze niet…Toen hoorde ik gelukkig Marjon achter me mijn naam reopen en vragen of het nog ging, Marjon is naar me toe gezwommen en daar kwam ook nog een andere snorkelaar aan, samen hebben ze me geholpen. Uiteindelijk zagen de mensen op de boot wel Marjon haar vuist. Eenmaal op de boot weer van de schrik bekomen besloot ik de zesde keer niet meer het water in te gaan, ik had mijn zoutgehalte voor de komende week wel op peil en vond het wel fijn om even bij te komen. Toch ben ik trots op wat ik gedaan heb, het was een uitdaging die ik ben aangegaan en die goed voelde en ik zou het zo weer doen, in ieder geval heb ik weer een grens verlegt. Volgende keer maar een keertje extra inhaleren, werd aangeraden voor mensen met astma en had ik van tevoren ook braaf gedaan, en niet te ver van de boot af ;-). Na het zwemmen hadden we nog alle tijd om foto’s en filmpjes te maken, het was geweldig! Twee- tot driehonderd dolfijnen overall, echt een aanrader voor iedereen!

Vanuit Kaikoura richting Picton om daar op donderdag, in de ochtend dit keer, de ferry terug naar het noordereiland te pakken. Gearriveerd in Wellington hadden we afgesproken met Vrienden van Marjon en daar hebben we twee ontzettend leuke dagen mee gehad! We mochten in de woonkamer crashen, zijn uit eten geweest en zijn met de parkranger, vader van Rachael, en zijn 4 wheel drive langs de red rocks en de kust van Wellington gereden. Andere optie dan te voet of met de 4 wheel drive was er niet en dat was ook wel te zien en te voelen aan de weg, erg gaaf!

Na deze twee leuke dagen zijn we terug richting Auckland gereden met een stop in New Plymouth. Onderweg naar New Plymouth zijn we door Foxten gekomen en eigenlijk bij toeval, een Nederlandse molen, dat het info centre was van dit dorpje, met Nederlandse producten tegen gekomen, helemaal leuk! Ik was helemaal verkocht toen ik de pure chocoladepasta van de ah er zag staan. Chocoladepasta kennen ze hier niet, ja vooruit, wel Nutella maar heb je niets aan als je allergisch bent voor hazelnoten ;-). Ik was de jam en pindakaas inmiddels wel beu en was ontzettend blij met deze pot pasta! Nog wat drop toffees erbij gekocht en ik was gelukkig! =D

Volgende dag terug naar Auckland gereden waar Marjon dezelfde avond nog terug naar Sydney vloog, ik had nog twee dagen te spenderen in Auckland voordat ik naar Brisbane vloog. Onze van hebben op een minuut voor tijd braaf afgeleverd bij het verhuurbedrijf, toch wel even raar om afscheid te moeten nemen van je trouwe lobber na 3,5 week, maar goed, tijd voor nieuwe avonturen!

In Auckland meteen gebruik gemaakt van de gratis wifi in de library en meteen maar wat nieuwe trips geboekt! 1 april vlieg ik vanaf Brisbane naar Alice springs om daar op 2 april te starten met een zes daagse tour naar Adelaide! Helemaal zin in! en ook zeker omdat ik nu weet dat ik dus ruim 1,5 week in Brisbane ben, voelt zo goed om hier weer te zijn, even ultiem van genieten!
Er zijn al wat plannen voor de westkust van Australie, het laatste stukje dat ik nog wil ontdekken van dit mooie land. Ik moet alleen even kijken wanneer dit plaats gaat vinden….eerst maar eens de jobhunting weer starten!

Dikke kus vanuit Brisbane!